ALDEA TOTAL

Mentras esperabamos polas "obras", aproveitamos para aprender de excavadoras, camións, compactadoras, pavimentadoras..... unha chea de máquinas espectaculares que fixeron as delicias de nenos e nenas, cun  "profe" de luxo, o avó de Ruth, que nos foi explicando as diferentes procesos de traballo para o asfaltado das rúas.
E chegou o día que comenzaron a asfaltar e.....

a parte de diante da unitaria LIBROUSE DE ASFALTO!!!.

 As máquinas- sabiamente guiadas- fixeron unha maravillosa curva seguindo a linea orixinal do camiño e deixaron o frente do edificio liberado.

Agora teremos que seguir chamando ao Concello para que seguen a herba cando medre, teremos que pedir axuda a avoa de Samara para podar as hortensias. Ás veces, cando chova moito, haberá pozas, e teremos que poñernos as botas para saltar dentro delas..... enfín unha morea de traballo , pero

que lle imos facer se estamos na ALDETOTAL!!!

Esta vez libramos.

Estrada cortada por obras

Cando chegamos pola mañán, isto foi o que atopamos. E maquinaria: enormes palas e excavadoras e todo preparado para asfaltar:

Asfaltar o camiño estaba ben pero, preguntamos ao capazaz da obra, e díxonos que tamén ían asfaltar a parte de diante do edificio

- Precioso aparcamento vaille quedar-, díxome.

- Pero non precisamos dun aparcamento, querémola como está, co seu espacio arredor, con herba, hortensias e árbores, á beira do camiño.

- Pero señora, queda moito máis bonito o asfalto, e máis limpo.

Cumrpría un "claustro urxentísimo", e chamamos ao alcalde.

O alcalde escoitounos- been!- e díxo:

- É un proxecto da Diputación, verei que se pode facer.

Nós esperamos que se poda DESfacer.

...como dicíamos onte...

Este curso na unitaria non hai "pequeniños", pois non hai alumnado de 3 anos, e como xa todos son "vellos", entraron o primeiro día pola escola adiante tan campantes.

Eu e as nais estabamos a saudarnos, comentar sobre o novo curso....falar... e nisto, decatámonos que todos os nenos saían correndo pola porta para fora.
-Que pasa?, onde ides?- pregunto eu.
- Imos ver o ceo, para poñer o calendario- dime Antón, e continúa- eu son encargado de día e xa pasei lista. Estamos co calendario pero tes que axudarnos para poñer o día, que non sabemos que número é- e seguíu aos outros.

As nais e eu quedámonos abraiadas.

Eo "periodo de adaptación"?

Era para ver. Nós a falar e eles a "dar clase".

Despedímos correndo e eu funme ao contacontos, onde facemos a asamblea das mañáns, e onde
xa todos de volta, estaban sentándose.

Antón díxo:

- Puxemos o cartaz de ceo con sol.

E eu contestei:

- Ben, pois como dicíamos onte.....

CADERNOS DE VIDE 2

Comenzamos un novo curso e estreamos novo blog.

Somos: SABELA, SAMUEL, SAUL, SAMARA, SORAYA, BRANDÁN, ANTÓN, DIEGO, MARCOS, DANIELA E RUTH. Con nós están as nais e os pais, as avoase avós, irmáns e viciños, e por suposto as pandereteiras, grandes e pequenas.

Todas e todos ao redor da Unitaria e a súa Biblioteca, abrindo portas e ventanas para que o mundo entre na escola e a escola no mundo.