O rato que comía gatos

Este precioso conto de Rodari está editado por SM, e chegou o outro día á nosa Biblioteca.
Como estamos en octubro, o mes das bibliotecas, dicidimos traballar con el "a fondo".
E convertímonos en ratiños de biblioteca para comer de tooooodo, pero iso si, seleccionando a comida.
Un día só comimos de libros "para ler acompañados", outro día,dos libros "do contorno", outro, "libros do 5", e así, un día tras outro, estamos a darlle un bo repaso á nosa biblioteca.

Magostiño

Como tiñamos as castañas que fomos apañar o outro día decidimos facer un magosto pequeniño, un MAGOSTIÑO, só para nós, no patio da escola.

Fomos apañar candeas e puxémonos o labor. Apresa, que o ceo estaba tinguido de nubeiros de chumbo e non queríamos que nos pillara a chuvia.

As castañas asáronse e dímonos unha enchenta con elas.

Mentras, fora chovía e chovía....

E nós rematamos recordando todo o que traballáramos para o Magostiño:

- apañar castañas.
- escoller as mellores.
- colocar as candeas no chan.
- botar no medio as castañas.
- tapalas con máis candeas.
- prender lumer.
- esperar a que se apague.
- recoller as castañas asadas.
- e..COMELAS!

A vendima

A escola rodeada de vendima e vendimador@s, non pode quedar fora, así que esta vez decidimos investigar acudindo as mellores fontes de información:

O alumnado da unitaria decidíu por unanimidade que eran, por este orde:
- a mamá.
- a avoa.
- o papá.

Na fase "coñecementos previos", quedou demostrado que algún dos alumnos- en especial Saul- era un verdadeiro erudito na materia a investigar, e que todos en xeral, tiñan coñecementos previos abondo.

Aínda así decidimos acudir as "fontes"  para responder a:

- Como pasa o mosto a ser viño?
- Que é un lagar?
- Que son os bocois?

Cadaquén escribíu o seu papeliño e fixo a súa propia investigación.

Un exitazo a elección das fontes. En dous días TODO RESOLTO, e POR ESCRITO!!!

ALDEA TOTAL

Mentras esperabamos polas "obras", aproveitamos para aprender de excavadoras, camións, compactadoras, pavimentadoras..... unha chea de máquinas espectaculares que fixeron as delicias de nenos e nenas, cun  "profe" de luxo, o avó de Ruth, que nos foi explicando as diferentes procesos de traballo para o asfaltado das rúas.
E chegou o día que comenzaron a asfaltar e.....

a parte de diante da unitaria LIBROUSE DE ASFALTO!!!.

 As máquinas- sabiamente guiadas- fixeron unha maravillosa curva seguindo a linea orixinal do camiño e deixaron o frente do edificio liberado.

Agora teremos que seguir chamando ao Concello para que seguen a herba cando medre, teremos que pedir axuda a avoa de Samara para podar as hortensias. Ás veces, cando chova moito, haberá pozas, e teremos que poñernos as botas para saltar dentro delas..... enfín unha morea de traballo , pero

que lle imos facer se estamos na ALDETOTAL!!!

Esta vez libramos.

Outono

Chegou o outono e fomos velo.

As follas das árbores amareleando, o sssssss do vento, o ceo con nubeiros, a nogueira de Camilo inzada de noces no chan, as uvas listas para vendimar, a nai de Laura traballando no tractor, as cabazas de Teresa a secar, as castañas no chan- apañámolas lixeiriños- a figueira da avoa de Samara aínda con figos..... e botamos a correr de volta para a escola, antes de que nos pillara a chuvia, coas mochilas cheas de outono.
Na escola fomos a Biblioteca a comprobar que nos andeis de "libros do contorno", ou nos andeis do "5", atopábamos "probas documentais".

E había.

Estrada cortada por obras

Cando chegamos pola mañán, isto foi o que atopamos. E maquinaria: enormes palas e excavadoras e todo preparado para asfaltar:

Asfaltar o camiño estaba ben pero, preguntamos ao capazaz da obra, e díxonos que tamén ían asfaltar a parte de diante do edificio

- Precioso aparcamento vaille quedar-, díxome.

- Pero non precisamos dun aparcamento, querémola como está, co seu espacio arredor, con herba, hortensias e árbores, á beira do camiño.

- Pero señora, queda moito máis bonito o asfalto, e máis limpo.

Cumrpría un "claustro urxentísimo", e chamamos ao alcalde.

O alcalde escoitounos- been!- e díxo:

- É un proxecto da Diputación, verei que se pode facer.

Nós esperamos que se poda DESfacer.

...como dicíamos onte...

Este curso na unitaria non hai "pequeniños", pois non hai alumnado de 3 anos, e como xa todos son "vellos", entraron o primeiro día pola escola adiante tan campantes.

Eu e as nais estabamos a saudarnos, comentar sobre o novo curso....falar... e nisto, decatámonos que todos os nenos saían correndo pola porta para fora.
-Que pasa?, onde ides?- pregunto eu.
- Imos ver o ceo, para poñer o calendario- dime Antón, e continúa- eu son encargado de día e xa pasei lista. Estamos co calendario pero tes que axudarnos para poñer o día, que non sabemos que número é- e seguíu aos outros.

As nais e eu quedámonos abraiadas.

Eo "periodo de adaptación"?

Era para ver. Nós a falar e eles a "dar clase".

Despedímos correndo e eu funme ao contacontos, onde facemos a asamblea das mañáns, e onde
xa todos de volta, estaban sentándose.

Antón díxo:

- Puxemos o cartaz de ceo con sol.

E eu contestei:

- Ben, pois como dicíamos onte.....